Rozdział Piąty

Jak ja kocham moją mamę, jak ja kocham mojego tatę, kocham moich przybranych rodziców. Już za nimi tęsknie, a dopiero co wyjechałam. Najbardziej tęsknie za tym jak codziennie mama układała dla mnie kroki, a tata muzykę do mojego tańca. Kocham ich, tylko szkoda że zrozumiałam to dopiero kiedy wysiadłam z pociągu. - pomyślałam

No i jeszcze fakt że z całego obozu znałam tylko Melisse. No i jeszcze ten chłopak z pociągu. Mimo że pierwszy raz  widziałam  go na oczy wydawał się całkiem miły.
Oczywiście Melissa musiała nas od razu poznać, no bo przecież to ona, tak? Wow, znam już aż dwie osoby z obozu. Ja szalona. O przepraszam jeszcze Oliver, który na każdym kroku mnie rozśmiesza.
*
Po południu siedziałam z Mel i Olie'm. Pogoda była niezwykle przeciętna, nagle poczułam coś jakby pełzało  po mojej ręce, kiedy spojrzałam się na moją prawą dłoń poczułam ukucie najpierw w ręce a potem w brzuchu, przed oczami zrobiło mi się ciemno i widziałam jakby zdjęcia, które przewijały się przed moimi oczami tak szybko że nie można było się dokładniej przyjrzeć, ale dało się zobaczyć treść niektórych.

Obrazy przedstawiały krew na rękach,  piramidy, słońce, deszcz, piorun,zielone oczy i płacz dziewczyny.
Po paru sekundach ocknęłam się, nade mną siedziała zaniepokojona Melissa, od razu zaczęła mnie męczyć pytaniami. Nie chciałam z nikim rozmawiać w tym momencie, byłam tak roztrzęsiona tym co widziała że nie byłam w stanie wypowiedzieć nawet jednego najkrótszego słowa.

Pobiegłam po prostu przed siebie poszukać sobie jakiegoś cichego samotnego kąta, no ale oczywiście nie patrzyłam pod nogi i wpadłam na Lucasa. Moje spojrzenie momentalnie powędrowało w kierunku jego oczu. Były tak pięknie czekoladowe...
- Przepraszam - bąknęłam tylko i pobiegłam dalej.
  Nie patrzyłam się za siebie, nie patrzyłam się nawet przed siebie, biegłam mając w myślach jedno pytanie "Co ja robię na tym cholernym obozie?"

Byłam tak roztrzęsiona że aż spowodowałam deszcz. Trochę to dziwnie brzmi, ale to prawda. Nie umiem jeszcze tak do końca panować nad moimi nadnormalnymi umiejętnościami. Czasami mi się tak dzieje że kiedy coś bardzo przeżywam, pogoda się zmienia. Nie przejmowałam się kropelkami deszczu króre spadały na moje ciało. "Z cukru nie jestem, nie roztopię się"

Następnego dnia nie pamiętałam nic z mojego 'snu'. Zjadłam szybko płatki kukurydziane i wyszłam z psem na spacer. W głowie miałam tyle myśli, każda jedna myśl była o czymś innym. O 10.00 zaczynały się zajęcia, a ja nie miałam pojęcia gdzie jestem, dopiero po chwili spostrzegłam że znalazłam się zakazanej części obozu.
- Co ty tu robisz sama księżniczko? - usłyszałam zza pleców nieznajomy syczący głos. Odwróciłam się i zobaczyłam przenikliwe zielone oczy. Poczułam jak tracę kontrole nad ciałem.

--------------------------------------------------------

Tak wiem że krótko, ale to ja TaG? Ja nie umiem pisać tak jak wy. ;;/
Mam nadzieje że mimo braku weny będzie się podobał :P
Życzę więcej weny Honeyed Girl .;**
Licze że skomentujecie to badziewie :P
PozdraFFiamm Rexi <33